SABAIKO HATZ MARKA KOPETAN

Eguzkiak ezin du izozkia jan,

ilargiak ezin du lo hartu,

tantak uretan igerian dabiltza,

azalak miragarria zaidan moduan

gorputza bere osotasunean estaltzen jarraitzen du.

Giza gurutze forman etzanda nago lurrean,

tupustean okil bat sartu da sarraila-zulotik eta

indarrez mokokatu nau bularrezurrean,

deus kontatu ez diodanez amore eman duen arte.

Nork nahi du benetan egia jakin,

hau porrota denean, eta maitasun pittin bat,

eta atomo desorientatuak, eta ezer gutxi gehiago?

Hazten ari da konplexutasunen trinkotasuna,

hustasuna bi eskuez elikatzen darraiela.

Hartu-emanetan galvanizatzen zait nerbio-sistema

eta argi izpia sukalde hutsean sartzen den erraztasunez

badira garuna zeharkatzen didaten daratulu ankerrak.

Desegin egin dut nire gurutze forma zurruna,

zutitu egin naiz pixkanaka,

minduta daukat bularraren erdigunea.

Lekak zuritzeari ekiteaz batera

zuhaitza den nire burura igotzen ari zait haurtzaroa.