Azken zakatzak
Azken zakatzak
2017, poesia
144 orrialde
978-84-92468-93-5
azala: Ramon M. Zabalegi
Martxel Mariskal Balerdi
1964, Hondarribia
 
 

 

HAUSTERREA AIREAN

 

 

Armiarma sare bilakatu dira musuak

begi gorriak atzeranzko ispiluari itsatsiak.

«Agindupean egiten ditut nire lanak» zioen atzo

torturatzaileak automobilean sartzean,

«gustura betetzen ditut aginduak» dio gaur.

 

Armiarma sare bilakatu dira giza harremanak

hauskortasuna, baita tranpa ere, eta lo errea,

zigarrokin bihurtu dira atzamarrak

eta edozein motel merketako hautsontziren batean

birrinduta geratuko gara, ezustean, axolagabean.

 

Lepoa moztuta duen brontzezko gerlari baten estatua;

zein gutxi desberdintzen diren loria eta erridikulua!,

garaipenaren semantika eta zentzugabekeria

plaza nagusian, eta gu geu gara plaza nagusia.

Non geratu ote zen burua?, galderak ziztatzen nau,

auzoko haurrak futboleko baloiari ostikoka dabiltzala.

Pitin bat harantzago, skate parkean,

erlauntzaren antzeko zaratotsa hartzen du bizitzak,

eta bizitza, segundoro, azkarrago doa,

gure artegatasunak abiarazten baitu etenik gabe.

 

Aginduak jasotzen zituztenek

dominak jasotzen dituzte orain,

bakea ez da inoiz jo eta dena garbitzea izango.

Itsutasun beltza atzeranzko ispiluari itsatsia.

Merkurio putzuan hondoratzen ari gara geldiro

irribarreei eta koroiei etsian eusten diegula

bizitzaren begiei zuzenean so egiteko adorerik gabe.