Azken zakatzak
Azken zakatzak
2017, poesia
144 orrialde
978-84-92468-93-5
azala: Ramon M. Zabalegi
Martxel Mariskal Balerdi
1964, Hondarribia
 
 

 

ARGAZKI ALBUM BEREAN

 

 

gautzen ari ziren bere begiak

metropoliko argi guratsu

baina sarkorregiekin batera

 

luxuzko auto hartako eserlekuetan

kolore eta ikur desberdineko pilulak eta

tekno musika eta trajeek eta soinekoek

zilarrezkoak ziruditen

 

edo zilarrezkoak izaki

eboluzio-prozesuak itxura aldetik ere

berdin mantentzen dira

eta diru-goseak munstroak ditu naroki erditzen

paradisuan antropofagoen arteko gutunak

hezurduren arteko mintzoa

hotzaren hozkada

haragiaren arrailduretan

espirituarekin bat egiterik ez

 

zilarrezkoak ziruditen neskaren begiek ere

konpultsioz bere buruari plazera ematen aritu ondoren

antzutasun gordinaren irudia zela jabetu nintzen arte

 

bere bakardade sendaezinak

tximista bailitzan zeharkatu ninduen

eta ziztrin sentitu nuen nire gorpuztasuna

 

erlauntza zen plazan urtzen ari ziren oinezkoak

metroaren sarreratik beherantz

koipe zikin eta lodiaren eran desagertzen

gure benetako izatearen arrastoa

 

barne-negarrak erre egiten gaitu eta arima kiskali

eguzkiaren erraien gorroto eta kapritxora dagoen

alderantzikatutako giza azala bezala

haurtxo baten azala bezala

 

goizaldean etorkizuna irakurtzen aritu zitzaigun neska

muesliaz loditutako soja esne katilukada edan eta gero

bizitza oro argazki baten ameskeria besterik ez dela

argazki album berean gaudela

zangen antzera uretan murgiltzen garela

janariaren bila

hustasunaren biolentziak beti erakarriko gaituela

entzutearekin

desagertu nintzen lanbroan.