BIHOTZAREN PREMIAK

Baltsamatutako bihotzak

ibiltzeko premia du

hesituta daukaten lau pareta zurrunekin

behingoz gatazkan aritzeari laga.

Euriak zulatu ez dituen lau bizkar dira

milaka urtetan zutik iraun duten lau harresi.

Hostoak badoaz hegan

baina sustrai errotuentzat

amets helezina da arintasuna

bizitza isolamendu gela denean.

Baltsamatutako bihotzak

ibiltzeko premia du

ahaztuko baitu bestela bere sena

eta bere izaeraren arrazoi egingo

basamortuko apar zikinak

ilunpeetako garroak eta

sitsak jandako alkandora beltzak.

Berezkoa duen barne erritmoa

berreskuratu behar du

gustuko liburua irakurtzen

ariko balitz bezala paseatuz

patxada osoan inorekin lehiarik egin gabe.

Eta irakiten ari den olioan zenbait oihartzun ito

eta mahatsondoak zaindu

eta amore ematear dagoen orkidea mimatu

eta ezpelak kimatu

eta menda-belar infusioak edan

eta sendotu zentzumenen arteko harremana

erleekin eta birigarroekin eta katagorriekin

eta ardo botilak lixiba botiletatik bereizi.

Baltsamatutako bihotzak

garraztasun urdindua garbitzeko premia du.

Eta liho-bendak ziba-korda bihurtu

uzkurdurak gaindituz

adimena eta ezpainak askatu

eta zoko goibelenak argiztatuz

erraien adarrak lorarazi.

Hegaldia izatekoa bada bizitza

kidearen eskuak berraurkitu

kidearen hatzak zaindu

beso gaiztotuak trenkatu.

Eta itsasondoko leiho irekietan

hoztasunak astindu

arnasari gozoro zaporea hartu.

Birjaio. Eta segi ibiltzen.