Nikola Madzirov

Mazedonia, 1973

itzulpena: Harkaitz Cano

Norbere etxea

Hiri amaieran bizi nintzen

inork bonbillarik aldatzen ez dion

farolaren gisako.

Armiarma sareei esker eusten zieten hormek elkarri,

izerdiari esker ziren geure esku ahurrak bakan.

Baldarki pilatutako harrespilean

ostentzen nuen nire trapuzko hartza,

hura ametsetik babesteko.

Gau eta egun berpizten nuen ate-lerroa,

atzean utzi duen lorera etengabe itzultzen den erleak legez.

Bakean zen etxea alde egin nuenean:

hozkatutako sagarra ilundu gabe artean,

etxe zahar ahaztu baten argazkia gutun-azalean.

Espazio isiletarantz noa jaiotzaz geroztik:

nire azpian trabatzen dira hutsuneak,

lurrarena edo airearena ote den

batere ez dakien

elurra bezala.