ΙΗ’

Λυποΰμαι γιατί άφησα νά περάσει ενα πλατύ ποτάμι μέσα άπό τά δάχτυλά μου / χωρίς νά πιω ουτε μιά στάλα. / Τώρα βυθίζομαι στην πέτρα. / 'Ένα μικρό πεΰκο στο κόκκινο χώμα, / δέν εχω άλλη συντροφιά. / 'Ό,τι άγάπησα χάθηκε μαζί μέ τά σπίτια / πού ήταν καινούργια τό περασμένο καλοκαίρι / καί γκρέμισαν μέ τον άγέρα τοΰ φθινοπώρου.