ΙΕ’

Ό ύπνος σέ τύλιξε, σάν ενα δέντρο, μέ πράσινα φύλλα, / άνάσαινες, σάν ενα δέντρο, μέσα στο ήσυχο φως, / μέσα στή διάφανη πηγή κοίταξα τή μορφή σου" / κλεισμένα βλέφαρα καί τά ματόκλαδα χάραζαν τό νερό. / Τά δάχτυλά μου στο μαλακό χορτάρι, βρήκαν τά δάχτυλά σου / κράτησα τό σφυγμό σου μιά στιγμή / κι ένιωσα άλλου τον πόνο της καρδιας σου. // Κάτω άπό τό πλατάνι, κοντά στο νερό, μέσα στις δάφνες / ό ύπνος σέ μετακινούσε καί σέ κομμάτιαζε / γύρω μου, κοντά μου, χωρίς νά μπορώ νά σ’ άγγίξω ολόκληρη, / ενωμένη μέ τή σιωπή σου- / βλέποντας τον ίσκιο σου νά μεγαλώνει καί νά μικραίνει, / νά χάνεται στούς άλλους ίσκιους, μέσα στον άλλο / κόσμο πού σ’ άφηνε καί σέ κρατούσε. // Τή ζωή πού μας έδωσαν νά ζήσουμε, τή ζήσαμε. / Λυπήσου εκείνους πού περιμένουν μέ τόση ύπομονή / χαμένοι μέσα στις μαύρες δάφνες κάτω άπό τά βαριά / πλατάνια / κι δσους μονάχοι τους μιλούν σέ στέρνες καί σέ πηγάδια / καί πνίγουνται μέσα στούς κύκλους τής φωνής. // Λυπήσου τό σύντροφο πού μοιράστηκε τη στέρησή μας καί τον ίδρωτα / καί βύθισε μέσα στον ήλιο σάν κοράκι πέρα άπ’ τά μάρμαρα / χωρίς έλπίδα νά χαρεΐ τήν άμοιβή μας. // Δώσε μας, εξω άπό τον ύπνο, τή γαλήνη.