Α’

Τον άγγελο / τον περιμέναμε προσηλωμένοι τρία χρόνια / κοιτάζοντας πολύ κοντά / τά πεΰκα τό γιαλό καί τ’ άστρα. / Σμίγοντας την κόψη τ’ αλετριού ή του καραβιού την καρένα / ψάχναμε νά βρούμε πάλι τό πρώτο σπέρμα / γιά νά ξαναρχίσει τό πανάρχαιο δράμα. // Γυρίσαμε στά σπίτια μας τσακισμένοι / μ’ άνήμπορα μέλη, μέ τό στόμα ρημαγμένο / άπό τη γέψη της σκουριάς καί της αρμύρας. / "Οταν ξυπνήσαμε ταξιδέψαμε κατά τό βοριά, ξένοι / βυθισμένοι μέσα σε καταχνιές άπό τ’ άσπιλα φτερά / τών κύκνων πού μας πληγώναν. / Τις χειμωνιάτικες νύχτες μάς τρέλαινε ό δυνατός άγέρας της άνατολης / τά καλοκαίρια χανόμασταν μέσα στήν άγωνία της μέρας πού δεν μπορούσε νά ξεψυχήσει. // Φέραμε πίσω / αύτά τ’ άνάγλυφα μιας τέχνης ταπεινής.