60 URTEKO GAUA

Galsoro bazterretik doa, makulu batez lagunduta,

adinak ez dio-eta nahi bezala ibiltzen uzten,

are gutxiago lur zokor horien artetik,

eta olibondo bakarti baten ondoan gelditu egin da.

Aurrera jarraitzeko esan die besteei, ez itxaroteko,

poltsikotik ateratako zapiaz sikatu du bekokia,

sargoriaren laztana berun hutsa da, itogarria,

eta hala ere ekialdetik igartzen du ekaitza,

soro horitu hauetara hurbiltzen ari den zeru ubela.

Holaxe gogoratzen du haurtzaroko gau hura,

sargoritsua, ubela, berunezkoa...

aita zelan sartzen zuten kamioi barrura,

fusilak, oihuak, motorraren zarata,

zelan hasi zen kamioiaren atzetik arineketan

gaur bezala bihotza lehertzear

gaur bezala arnasa ezin ailegatuz

kamioia urrunean galtzen zen bitartean

eta gau ilunean aita...

Olibondotik ehun bat metro egin ondoren

harri zapal batean eseri da

ordu batzuk lehenago egindako lubaki batean

ageri diren hezurrei begira,

izerdi tantak malko batzuekin

nahasi zaizkio ezpainen inguruan,

eta orduan, hezurrei begiratzen utzi gabe,

esan du: padre, qué noche más larga...