FALLEN ANGELS

                                    Porco Dio, Stéfano ha muerto

                                    La Parca se ha llevado a Tamburini

                                                                            Nivel 30

Parkarekin ibili ziren dantzan

gerritik tinko helduta,

punk-rocker gazte azeleratu haiek

bafleak lehertzen ziren egun ez hain urrunetan

Afrodita sutsuaz mozorrotutako Parkarekin,

gaueko azken dantza balitz bezala,

txortan etengabe, bizitzaren azken sex astindua

gauzatu beharko zuten maiteminduen antzera

plazerezko pantera zuri, eder eta hilgarri harekin.

Basquiat-en Fallen Angel hura etortzen zait gogora

larruazalean fokuek eragindako izerdia

zain ubel eta zulatuetatik zetorren egarriaz nahasia,

milaka watio, pogo basatia eta laztan kimikoak,

huraxe guztia koktel ikaragarria, lehergarria,

huraxe guztia gure kultura liburu ofizialetan sekula

agertuko ez diren nire Herriko punk-rocker haien

                                                musu desitxuratuetan

                                                      begirada erotuetan.

Reggae del vómito haren akordeak

izan litezke akordu hauen soinu banda

azkenean, irteerarik gabeko autopista gozatu ostean,

Straight to Hell clash song hura furgonetako kasetean,

erroien puta ederrari ordaindu behar izan zioten

eta Erioski bidaiak betiko eraman zituen.

Neoizko argietara begiratu beharrik gabe

aldarrikatu nahi nuke

amodioa eta gorrotoa irudi berean batzen zirela,

su ikaragarria zegoela

momentuko agintarien ondoan irribarretsu jarri barik,

argazki ofizialetarako modelo salduak bezala.

Nire bihotzeko irratiaren dialean

noizean behin bilatzen ditut

memoria erabat ugertu baino lehen

nondik gatozen jakiteak lagundu dezake-eta

nora goazen zalantza horretan

fallen angels, fallen angels!

erroien bazka bihurtuta...