Euskaltzaindiko

        1957 alegera gertatuko zitzaion Arestiri, «Zimaurretan lili apala» aurkitzeaz gainera, poeta euskaldun berria Euskaltzaindiko kide egingo baitute «Ogeta iru urte nituan / Akademiara sartzean» [36]: «Euskaltzaindiak Gabriel Aresti jauna euskeraren alde orain arte egin dituan lanen esker ona erakutsiz eta aurrerakoen pozgarri dakion urgazletzat artu du. Bilbon, 1957.IX.26a» [37].

        Euskaltzaindian, eta antzeko erakunde euskaldunetan, gazteleraz mintzatu ohi zen orduan. Badirudi Gabriel Arestik eta Federiko Krutwigek gogor eginda ekin ziotela euskaraz iharduteari: «(...) Bilbotarrak eta Arantzazuko fraileki batzuk zeunden bazterrean (...) baztertzen zuten bere hitzaldietan gure hizkuntza maitatua, estakurua eginda gero, eta jotzen zuten erderara, eta Balentinek eta biok / Aurraitzek, alegia / debekatu genuen aurrerantzean euskal Biltzarretan erderarik egitea» [38].

        [36] Ik. in «Euskal Komedia».

        [37] Agiri hau ere, ohi den laukian sarturik, bere estudio-gelan zeukan. Euskaltzaindiko «hogeitalau urgazle berri» izendatu ziren, «guztirik apalena ni» diotso Tauerri, 1957.IX.ean.

        [38] Tauerri 1956.XII.19an egindako kartatik.