ERAISTEA

 

 

Ireki dut berriz lore-baratzeko atea.

 

Betiereko larrazkena isuri zaigu

mahats mulkoen artera.

 

Ukitu gabe biluztuko zaitut gaur:

orain ez daukazu gorputzik.

 

Makila pertxentari askatu diot

zurea zen alkandora narrasa.

 

Ez dauka zure usainaren kutsurik;

oihalak bai zure masailen antza.

 

Lixibatxoa egin dut,

kutunki lisatu, almohada-azalean gorde.

 

Nire logela bihurtu den harpean,

Hipnos eta Tanatos dadoetan, ero.

 

Ez naiz zure alarguna;

soilik lili arraro pozoiduna.

 

Ezin zaitut zitroi-urez garbitu ostiralero.