ATARIAK

Kontuz ibiltzeko esaten ziguten, pittin bat deskuidatu orduko gizonek gauza txarrak egingo zizkigutela. Abisu horrek estoldetako uraren soinua zeukan, zerbait zikina eta iluna, basoko bidezidorrak bezalakoa. Hala ere, gure ahoetan pausatzen uzten genion kilikaduraren likitsa sentitzeko.

      Atarietan, bonbilla mengelen azpian etzanda, ipurmamiak zeharkatzen zizkigun harlauzen gogortasun hotzak, eta hankak estutzen genituen bata bestearen kontra, perla arrosaren distira aurkitzeko. Paparreko lapak aztertzen genituen. Koilaratxoak miazkatzen.

      Gero, galtzerdiak altxatu eta arineketan abiatzen ginen kalez kale, eskolako liburu-zorroa airean. Gure belaunak uso fidaberak ziren; ileko txoriak, amu desiraz beteak.

      Eta ez genuen txintik esaten. Egunei joaten lagatzen genien inori gu ukitzen uzteko sasoia noiz etorriko.