FLOTEAN

 

 

Flotean utzi dut gorputza.

Ekaineko hodeiek udaren promesa iragazten dute.

 

Urpean boleroa egiten du paisaiak,

laminaria beluskarek, tamarindo antzeko belarrek.

 

Haitzetatik erauzitako muskuiluen markek

neure orbainak dakarzkidate gogora.

 

Hondarra hartu dut eskuan, eta askatu:

horixe da gure nahikarien xedea.

 

Atabaka bat da hondoa.

Hemen behean, norberaren tragediek ez dute muntarik.

 

Flotean utzi dut gorputza,

giza irudia jito mantsoan.

 

Ikaratu egin naiz, hain zaude geldirik,

esan dit gazte batek.

 

Eta igerian aldendu da,

besoak itsas txorien gisan.

 

Rio Bravotik mila eta seiehun kilometrora,

negarrez Rosa Ramirez:

seme-ilobak ahuspez ibaiko basatzan.

 

Vatikanoko belaunaulki damaskoz jantzian

Frantzisko Lehenengoa otoizka,

andante contenuto bat dohakabeen alde.

 

Babiloniako harresietarantz martxan

ehunka gerraritxo,

zigurata babesteko burdinazko uhala.

 

Palastaka noa ur ertzeraino, lantsu.

Nora alde egin duzu, John Wayne?

Zu ikustean altxatu egingo dira erregeak.

 

Eta eguzkiak kalma zuria irmotu arren,

zeruaren pisua nabari dut sorbaldan,

gris, huts, sor, mehatxukor.