REQUIEM

 

 

Hilobi honen hondoan

itsasoa ikusten da.

V. Huidobroren epitafioa

 

 

Sarri busti ditut zure geometria eta soslaia,

gau-beilak tintaz zurizkatu, hutsmina letraz azpiratu.

 

Akhmatovak poema hura Modiglianiren oroitzaz bezala,

berriz menturatzen naiz zerbait zirriborratzera zeureaz.

 

Pintoreak Parisen, gaztaroan,

Egiptoko jainkosa bat antzeman zuen idazlearengan.

Baina egindako erretratu guztietatik

soilik bost salbatu ziren Errusiako etxean:

besteak zigarro-paper gisa erabili zituen poliziak.

 

Hogeita hamar urte geroago,

Annak izan zuen gaukeran

Amadeoren pauso-hotsaren nostalgia,

errua eta lotsa izanagatik bion arteko itsaso.

 

Aingeru beltzak hegaka ibili arren

elurretan arrosa-metak erre bitartean,

amodioaren argia beti da luzakorra.

 

Nevaren malekoian Annak legez

galdezka ari naiz: zelan begiratu Lea ibaiari,

zure errautsa bertan bada igeri?

 

Zure oinkada gura nuke atzean,

Itxaron, Meibi, tertziopelo bizia.

 

Zure izatasuna biltzen du izadiak.