ATXABITXIAREN OBAUBA

Merke atera zaigu eskuko telefonoa.

Guk ez dugu galdu zapirik gauean, ez gaitu ikusi gorilak lasterka gauean, ez dugu zoztor egin harritzan gauean. Ez gaitu irentsi gauaren zintzur estu luzeak.

Txipiritona itsua sastraka artean,

ez ezazu egin, arren, negar oihanean.

Mundua martxan jartzen da zure zauritik, baginatik zintzilik duzun hestetik. Badatoz saiak koltan-meatzetatik, xispa zutik.

Geure maite polita, zelan zara bizi,

odolezko adabaki, Oparreko bitxi.

Tarzan ez da sekula itzuliko. Belgikako Leopoldo Bigarrena, zure lurra urrezko arrautza bihurtu zuena, bizi da oraindik ispiluan barrena.

Loa-loa txuntxurrun, masustondoa hutsik,

ez dugu alferrikaltzen on-itxura gutxi.