MAHATSAREN ANDRE MARIAREN
MANDATUA

Behorren zintzarriak lainotzan. Haritzek, pagoek eta elorriek adarrak isurtzen dituzte bidera. Sagar bat eta ura besterik ez daramatzat aldean: urritasuna du gaixoak gidaritza. Arroilan Leviatan, gorgoila zabalik, arkanjeluek kondenatuen bihotzak zein bere balantzan pisatu bitartean.

      Goroldioz blaituriko harkaiztegi batean zuhaixka bitxi bat ageri da, mahatsondo bakana. Andre zoragarri bat berbetan ari zait idulki horretatik, mahats mordo bat erakutsi ahala. Belauniko natza belartzan. Itzal bat daukazu zeure baitan, ankerra, filoxeraren antzera, diost ahapeka. Har ezazu ardo hau, haragiak busti dituena, busti otarrainak. Egin zurrut arina eta segi aurrera.

      Likore honek soinua dauka eta esnatu egin nau bere kantikak. Eta hura bezala, izerditan nago izara artean. Ni naiz kristala bere sehaskan etzanda, eta ni botilaren lepoa eta ezpaina. Eta fruta heldua ni, eta etiketa, eta nire izena gaur leihate bat da. Zenbat gradu ote bodega honetan? Ortozik jaikita, kortxoa eskuan, neure etxean nabil noraezean. Pilula bat, lixto, irentsia. Eta etorri datoz ametsak berriro, garauak etorri ohi diren bezala, ez ni nabilen moduan, aihen bakarti buztinari erauzia.

      Gizonak muztiatzen dolarean. Tartean da faltan hartzen ditudan oinak dituena. Atera da paparra airean, eta igarri dut haren hatsean erromero eta lekale, basafruitu, labanda, tailerreko trapuen nahastea. A zer durduzadura den kresalarena! Hi, ilelaranja hori, diost deiadarka, erdu hona, apetitua zaukanat eta.

      Laranja dut adatsa, nire bekatua halakoa, txerri-aziendaren tindu berekoa, jaki aratzaren karantza. Baina banoa trostan amesgaizto honetatik, gizon hori neurriz gain dastatzeagatik ahuspez erori bainintzen upeltzar batera eta, ordutik tentetu ezinik, sorbaldan dut garraio neure gurutze sorta: nire egarrirako ez zen izan aserik; haren gulak bai, nire jakitegiak utzi ondo agorturik.

      Berriz naiz itzarrik, nire kolkoak ez dauka bakerik. Eta gau hau aukeratuko banu agur esateko nire ohearen eremu pobrean? Oraintxe baldin badut bekokia bendaz loturik, baldin baditut masailak izozturik, nigana abailtzear badira txingor-zaparrada, xomorro eta eguzki, zer uztalditara arte behar dut gorderik? Ars moriendi ziur honetatik zer atal falta da? Eta ametsera nago itzulirik: nik ez dut jaberik.

      Neskatxo bat saltoka ezkaratzean. Zazpi bekatu ditu jolas-lelo; zazpi bertute, botika paralelo. Buruz esaten dio dotrina amabitxiri, eutsita afanari nola leizearen ertzean oreinak pausoari. Gula denontzat! Denok gularentzat! Zein izango da zigorra eternitatean? Apoak eta sugeak jan, egin arte oka. Horixe izango du bizitzan erronka: hiztegi pikarra murtxikatzea trokan.

      Eta argitu du egunak. Gaua lokartu da eta ni ernetu. Kortxoa umel dago, bularretik zilborrera ibilita, eta beherago. Ardoaren usaina sumatzen da gelan. Amaren argazkia pare-parean daukat, kopa luzatuta, niri diosalka. Azalean dago dena, laztana, diost xuxurlaka, ez eman amore. Batu zure arima lur sakonetatik eta segi aurrera.