Poesia kaiera
Amodioa atzera berriz
Amodioa atzera berriz: kanpaia jotzen, goizeko hirurak eta hamar,
(seguru jada etxera eraman duela)
logela okindegia bezain bero,
edariari indarra ahuldu zaio erakutsi gabe
nola eman kara biharkoari, eta geroari
eta disenteria bezalako min ohikoari.
Beste bat haren bularra eta alua ukitzen,
beste bat betile beteko begirada horretan itoa,
eta nik ez jakinarena egin behar,
edo barregarri deritzonarena, edo axolagabearena,
eta hala ere... baina zertarako honetaz aritu?
Hobe alde batera uztea elementu hori
zeina beste batzuen bizitzetan zuhaitza bezala hedatu
eta halako zentzua-edo ematen omen baitie,
eta esatea niretzat ez duela balio.
Darabilen biolentzia,
itzulbide luzea, ordainsari okerrak,
eta eternitate harroa.
Love Again
Love again: wanking at ten past three / (Surely he’s taken her home by now?), / The bedroom hot as a bakery, / The drink gone dead, without showing how / To meet tomorrow, and afterwards, / And the usual pain, like dysentery. // Someone else feeling her breasts and cunt, / Someone else drowned in that lash-wide stare, / And me supposed to be ignorant, / Or find it funny, or not to care, / Even ... but why put it into words? / Isolate rather this element // That spreads through other lives like a tree / And sways them on in a sort of sense / And say why it never worked for me. / Something to do with violence / A long way back, and wrong rewards, / And arrogant eternity.