Anbulantziak
Aitorlekuen antzera, itxi, hor doaz
hirietako eguerdi zaratatsuen tarteetatik,
irentsitako soei itsu,
griskara distirant, ikurra marrazturik,
edozein espaloi dute geltoki:
denborarekin kale oro bisitatuko dute.
Atari edo karriketan dabiltzan umeek,
edo afari anitzetako usainak zeharkatuz
dendatik datozen emakumeek ikusiko dute,
kamilla sartu bitarte horretan,
maindire gorri artean bildurik,
aurpegi desegin zurbila.
Eta egiten dugun guztian
datzan hustasun erabakigarria nabarituko dute,
eta istantean jabetuko dira oroz,
horren iraunkor eta huts eta benetako.
Atzera dagite ate tinkoek. Gaixoa
diote bere artean, nahigabeturik;
ze agian, hor intsonorizaturik baitoa
galeraren brausteko danbatekoa
akaberarantz doan zerbait balitz bezala,
eta urteetan zehar osaturikoa,
familia eta usadioen nahastura
nabar eta apartekoa, horra
galtzera bidean. Eta horrela
amodioaren gorabeheretatik urruti
gela babesturako bidean doala
trafikoak leku egitean
hurbildu egiten zaigu etortzeko dena
eta ezabatu, urrundu ahala, garena.
Ambulances
Closed like confessionals, they thread / Loud noons of cities, giving back / None of the glances they absorb. / Light glossy grey, arms on a plaque, / They come to rest at any kerb: / All streets in time are visited. // Then children strewn on steps or road, / Or women coming from the shops / Past smells of different dinners, see / A wild white face that overtops / Red stretcher-blankets momently / As it is carried in and stowed, // And sense the solving emptiness / That lies just under all we do, / And for a second get it whole, / So permanent and blank and true. / The fastened doors recede. Poor soul, / They whisper at their own distress; // For borne away in deadened air / May go the sudden shut of loss / Round something nearly at an end, / And what cohered in it across / The years, the unique random blend / Of families and fashions, there // At last begin to loosen. Far / From the exchange of love to lie / Unreachable inside a room / The traffic parts to let go by / Brings closer what is left to come, / And dulls to distance all we are.