Nik Saki kaletik ezagutzen nuen. Kale zulokoa, bera, kalezalia. Beti ibiltzen da aurrera makurtuta bezala, besoak dantzan, eta dauka muturra pixka bat okerra, askotan zigarrilloa ahoaren izkinan daramala. Dauka izugarrizko burua, beti zerbait makinatzen ari da.

        Batzuetan Ifasan deskargatzen zuen, gure etxiaren ondoan. Ni ikusi ezkero, etzen broma bat esan gabe egongo! Gustatzen zaio jendiari adarra jotzia! Eta, badaki gaiztoa ere izaten: baten bat ez bazaio begi onetik sartzen, hobia du harek apartetxo ibiltzia. Ez baitu ilerik mingainian, eztu inporta zer esaten du. Non duk marikoi ustel hori? Me caguen krixto, enteratu behar dik: Felix alperragatik, egin zuten pilota apustu batian Felixek etzaiolako pagatu.

        Ehizaren amorratua da, hari ez esan txori gaixoak eztakit zer... Behin baino gehiagotan adituta nago, Joxemiri eta esaten: Me caguen dios, nik zuek denak baino gehiago maite dizkiat animaliak, puta idearik ez duzue zuek! Ni, nola ez bainintzen erretolikan sartzen, nerekin ondo etortzen zen. Plazan nengoela atzetik etorri, zarpa lepoari erantsi eta: Tximi me caguen dios, gaur ez al duk mizpirarik ekarri! Leitzatik ekartzen nituen Txiriren motozikletan, sasoia zenian. Edo: Tximi, jaso izkidak holakoxe bota batzuk, berrogeita bikoak! Edo, Migelen etxian nengoela, berak Ifasan kamiona deskargatzen utzi eta, ni kanpoan ikusita etxe aldera inguratuz: Ze, ba al da fundamentorik edo ezta fundamentorik hemen? Ba al dago komunik edo eztago komunik? Utzidak sartzen, hainbeste putakumerekin kakagalia jarri zaidak eta.

        Egun batian Pana eta biak kotxian, Pana bolantian, ostia bat hartu zuten, Sakiri bernako hezurra hautsi zitzaion, bastante txikituta zeukan, bost edo sei aste egin zituen ohian. Orduan gurasoen etxera bisita egin nion, piku kaja bat eraman nion azokatik. Horrekin flipatu egin zuen. Hi haiz hi tipoa! esan zidan. Askotan esaten zidan hori. Beste behin: Hi personaje bat haiz, esan zidan, eta nik: Hi ere bahaiz personajia, esan nion, eta berak: Bai baina, ni komiki bateko personajia nauk, hi berriz, pelikula bat egiteko ere bahaiz. Aktore bat aipatu zuen, enaiz gogoratzen izena. Eta, handik aurrera, tabernan ikusten baninduen: Tximi, zer nahi duk? lehenengo hitza, beti. Edo, kalian ikusten baninduen, arrastan eramaten ninduen taberna zulora. Hi, birra bat neri eta honi bere brebaje horietako bat ateraiok! Nere kontra kontra jarri, zigarrilloa piztu, belarritik tira egin eta, han zegoen neska bategatik: Hori hiretzako modu modukoa duk. Joan hadi horrengana, gizon eske ziok eta. No hay cojones. Kasuiok, sabeletik oyuka ari zaik eta. Altu samarrian eta, ni beldur, neskak adituko ote zuen. Joder, ze kortia ematen zidan horrek. Baina, edozeinekin aritzen zen hola. Edozeinengana jo, ronda bat edozeini paga, herrian kuadrilla propiorik etzuen baina askoren laguna zen, etsai batzuk ere bazituen baina, bankukoez aparte. Baziren pintatuta ere ikusi nahi etzutenak. Batez ere, edaten zuenian. Izan omen zituen mobida batzuk, enoa horietaz ezer esatera, ez baitakit gauza segururik, bai?

        Kale txikian bizi zen gurasoekin orduan. Aita Leitzakoa, azken urtiak ohian eman zituena, birikak oso gaizki, ama Billabonakoa, krixton ipurdia duen bat. Bi arreba zaharragoak aspalditxo ezkonduak, bera ere ezkondu zen abenduan. Yolirekin, goiko plazaren atzian hartu zuten pisu polit bat. Beste gastu bat! Hori ere bazen.

        Diru kontuak alde batetik, bere izateko modua ere bazen. Kamionarekin beti kanpoan, gero herrira ailegatu eta, Yolik etxian egotia nahi zuen! Zen kalezaliarekin, azken aldian burua zartatu beharrian zebilen. Emakumiak banpiroak baino okerragoak zirela esaten zuen. Hi bizi haiz, hi, Tximista! esaten zidan. Edo: Hi, kaskurrio. Edo: Hi, kaskajo. Holako izenak jartzen zizkidan. Nik horiek zer diren eztakit, berari bakarrik aditu dizkiot, horiek esaten zizkidan. Erdi gabatxoa nintzela esaten zidan. Esaten nuelako yoan, Donibaneko moduan. Nik enion gaizki hartzen berari. Nola onian esaten baitzidan. Beste batzuetan frase bat esaten zuen, esaera zaharren bat edo, eta gero: Sabinok esana! esaten zuen. Eztakit hori nondik atera zuen, eztakit Sabino hori norbait izan zen edo bere idea bat. Berak beti altuan hitz egiten eta: Hi, lotsa haiz ala? Altuan hitz egintzak ba! Askotan esaten zuen hori. Edanda zegoenian: Me cago en la ley! Me cago en la tradición! Parreguria ematen zuen.

        Saki izena Kako luziak jarri behar izan zion. Sakilatik, Saki. Kasero ere deitzen diote. Baina, etzuen besteek esatia behar. Berak esaten zuen: Me caguen dios, ze astazakila naizen. Edo: Ze putakumia naizen. Bere buruaz, edozer!

        Kamiona eta etxia, etxia eta kamiona... Azken aldian, esaten dizut ba, larri larri zebilen. Gizendu ere bastante egin zuen. Behin, soziedadeko tabernan tokatu naiz eta, han ari zen: Atera, atera edateko deneri, aita izan behar dut eta. Horrekin oso kontentu zebilen. Orduan Yolik ya lau hilabeteko behar zuen. Nik Yoli eztut ezagutzen, hura etzen kalian ibiltzen, beheko aldian behintzat.

        Ni pixka bat bere mutikotzat hartzen ninduen. Nik ondo hartzen nion hori. Eraman egiten ninduela, esatia dago. Behintzat, begi onetik sartu nintzaion. Bestela, ez banintz bere begikoa pixka bat izan, etzidan esango, ezta? Etzidan esango: Etorri nerekin Marruecosera.