Hona etortzekoa zela gau batian esan zidan Sakik. San Juanak pasa berriak, ostirala zela uste dut eta, lagunekin Keiza aurrian eserita geundela, hura nere ondoan jarri zen eta, besoa lepoaren bueltan jarrita: Ze Tximi, esan zidan, lan eta lan?

        Zera, esan nion, astelehenetik aurrera oporrak zauzkat.

        Motel, esan zidan, ondo ziok hori! Da, noiz arte dituk?

        Hamabost egun, esan nion.

        Pixka batian ixilik egon eta, gero:

        Zer egin behar duk, esan zidan, norabait joan edo...?

        Joan? esan nion, nora joango nak?

        Lagun batek txiste bat kontatu zuen, Sakik parre egin zuen, gero zigarrilloa itzali zuen eta: Hi, nahi al duk kamionian nerekin etorri? galdetu zidan.

        Holaxe izan zen, bapatian izan zen.

        Joan? Nora? galdetu nion.

        Etzakiat, esan zidan, biaje bat hor barrena.

        Ostia, gustatu egin zitzaidan idea.

        E, esan zidan, mundua pixka bat ezagutu eta...

        Ba, ba, joango niñukek, esan nion.

        Bai? Serio? Jeiki egin zen eta: Zer nahi duk?

        Ezer ez, esan nion.

        Ezer ez? Aurpegi bat jarri zidan... Batido bat eskatu nion. Batidoa eta zerbezarekin bueltan zetorrela, beste zigarrillo bat piztu zuen eta: Marruecosera; zer iruditzen zaik?

        Begiak arrunt zabaldu nituen. Marruecos? Ostias, hi. Flipatuta gelditu nintzen. Baina nik, esan nion, hilaren zortzian hemen egon beharra zaukat.

        Zortzian? Astebetian egiten diagu hara joan eta etorri. Hamar egunian, gehienaz ere. Gainera hik arabez jakingo duk ala?

        Arabez ezer gutxi, esan nion.

        Baina frantsesez de puta madre, ala?

        Baietz, eta:

        Ederki. Pasaporterik al nuen, galdetu zidan. Eneukala eta: Astelehenian joango gaituk Donostian egitera. Orain egun batetik bestera egiten ditek.

        Eta, nik zer egin behar dut edo...?

        Hik ezer ez, esan zidan. Nerekin etorri, bazterrak ikusi, karga kargatu, eta buelta.

        Bale bale, esan nion.

        Biharamunian kafia hartzeko gelditu ginen.

        Atakan hartu genuen kafia, goian. Orduan esan zidan. Kafia edandakoan, ixil antza esan zidan: Kontu pixka batekin ibili behar diagu...

        Ni asaldatu nintzen. Zer ba? galdetu nion.

        Eztuk oso lege barrukoa...

        E, e, esan nion, ni enauk mobida zikin batian sartuko?

        Zikina eztuk, esan zidan, eta zaila ere ez, uste dudanez.

        Txokolatia al da? galdetu nion.

        Ez, esan zidan. Hi, Tximi, esan zidan: Orain esan behar diatena, bi pertsona badituk munduaren azalian jakin behar dutenak, eta ni nauk bat eta hi haiz bestia. Behera hoala, esan al diok inori? galdetu zidan.

        Momori komentatu niola, igual joango ginela.

        No problem, esan zidan. Hi bahator nerekin, hori eztuk sekretua, hortik aurrera... ahoa kremalleraz zerratzekoa egin zuen.

        Pixka bat nerbioso nengoen, baina: Hi, hi, ni tunba bat nauk, esan nion, esaten dena.

        Kopa zurrupatian hustu eta: Jendia ekarri behar diagu, esan zidan.

        Jendia, kamionian? Hura fijo fijo zegoen neri begira, nik, berriz: Eta, zertako ekarri behar diagu?

        Zertako izango duk ba? Lan egiteko hemen.

        Lan egiteko? Non?

        Hori eztuk kontua, esan zidan. Eztuk faltako non egina. Ez al dituk notiziak ikusten?

        Oso seguru ematen zuen. Pixka batian ixilik pentsatzen gelditu nintzen.

        Eta, nik zer aterako diat hortik? galdetu nion.

        Suerte pixka batekin, sei zero. Hola esan zidan. Ni numeroetarako enaiz oso ona eta, mahaiaren gainian behatzarekin zeroak elkarren ondoan jarrita entenditu nuen. Joño, numero haundia zen!

        Hala ere duda egiten nuen, Sakik ikusi zidan.

        Entzun, Tximi, esan zidan. Operazioa muturretik muturrera nola izango den oraintxe esaterik etziok, ez baita komeni, eta neronek ez baitakizkit detaile guztiak. Dakidana duk, ez dela oso zaila, eta diru polipat utziko digula. Zigarrillo bat piztu zuen, eta: Orduan? galdetu zidan.

        Nik enekien zer esan. Hala ere, esan egin nuen: Hi, joan behar bada joango gaituk.

        Hori duk hitz egitia, esan zidan. Pixka batian ixilik eta: Aurrera? berriz galdetu zidan.

        Ba ba, joango gaituk.

        De puta madre. Orain hik, esan zidan, momentuan momentuan nik esandakoa egin behar duk, besterikan ez.