NUKLEAR

Bat-batean gertatu da.

Egun batetik bestera,

jendeak “agur, familia”

esaten digu kalean.

Ez dakit, arraroa da, ez naiz ohitzen

agiri ofizialetan zure izena

gure bi abizenen ondoan

irakurtzera.

Ama naiz. Amatu nintzen

behin

eta ikusezina naiz ordutik,

titiburuak haragi bizitan

badaramatzat ere.

Aita da. Aitatzen dute —bi adieretan—

behin

eta berriro,

fularrean bilduta aldean

zaramatzalako.

Koloreak inertziak patroiak

irauli asmo genituen baina

honezkero ez ote zara ohartu

autoa nork gidatzen duen?

Biotako nor doan atzean

zure aldamenean kantari.