BELDURRA II

Jaio orduko zenbatu nizkizun hatzak;

eskuetakoak lehenengo,

jarraian oinetakoak.

Hiru egun igaro genituen ospitalean;

hiru egun oso gau bakarrean.

Etxera etorri ginen gero

baina etxea etxe izan ez eta

gainera zetorkigun puskaka.

Altzoratzean dena ahaztuko zaizu, zioten.

Pozik egon behar zenuke, diote orain,

zehar-esanez.

Itzala hedatu zaigu, ordea,

logelako sabaian.

Antzaldatu da ezarian

—ilaun izateari utzi—, mudatu,

hazi zaizkio sustraiak erroak adarrak.

Lo zaudelarik,

eskua pausatzen dizugu gainean:

arnasa hartzen jarraitzen duzu.