Mina hartzeko ere
Mina hartzeko ere
2022, poesia
88 orrialde
978-84-17051-84-6
Juan Luis Zabala
1963, Azkoitia
 
2023, narrazioa
2017, narrazioak
2006, narrazioak
2000, nobela
1996, nobela
1994, ipuinak
 

 

EZ LEHEN BEZAIN SUHAR

 

 

Zeres, Eris, Haumea,

Makemake, Orko,

Sedna, Varuna, Hi’iaka,

Namaka eta Quaoar

ezagunago eta minago

ditut 2006ko abuztuan,

nirekin kontsultatu gabe,

aurretik abisatzeke,

planeta handien multzotik

erauzi nindutenetik,

ni, Pluton, beti

haien artekoa izan nintzena,

zerrenda guztietan azkena

baina horrexegatik beragatik

bereziki gogoan hartua,

bereziki maitea.

 

Zeres, Eris, Haumea...

Haiei esker jarraitzen dut,

lehertu eta mila puskatan

desegin eta zatitu beharrean,

espazioan biraka,

ez lehen bezain suhar

baina etenik gabe,

arnasari arnasa emanez,

zaputzean bizirik,

ttirriki-ttarraka.

 

Eskolan, behiala, aspaldi,

planeta bat naizela ikasi

eta oraindik ere,

ezjakinean edo elkartasunez,

nostalgia hutsez bestela,

planetatzat, eta ez planetoidetzat,

nauzuen gehienonaren adinako

ttirriki-ttarrakan.