ESPEROA

Ez daki zer espero behar duen orain

afaltzeko ezusteko gonbidapenetik,

lanaz eta lagunez hitz egingo duten

edo behin partekatu zuten bizitzaz.

Ez daki berekin igaro gaua

baldin eta iradokiko badio

ez eta minduta oheratuko den

—arriskua sumatzen du—

ostean, dena pasatu denean.

Gero, atea ireki,

musu ilaun bat utzi

eta ez du jakingo

noiz ikusiko duten elkar hurrengo,

azken aldi bat izango den

edo ez, beste behin.

Ez dira izan zirenak

—hori da dena?—.

Orain, badaki, lagun ziurrak

aldarrikatzen ditu gero eta maizago,

baina gaua etxe barrura sartu eta

oin puntetan dena zeharkatzen duenean

besterik hartzen du faltan

eta ez daki bera den

edo zu, edo zein.