Azken topaketaren kantua

Bularra oso hotz nuen eta babesgabe,

baina nire urratsak zeuden lasterrean.

Ezker eskularrua nuen oharkabe

jarria eskuineko esku okerrean.

Ugariak ei ziren eskailera koskak,

baina ongi nekien: hiru ez besterik!

Marmarti egiten zidan udazkenak hoska

astigarren artetik: “Hil zaitez nirekin!

Nire patu aldakor, atsekabegarri

eta makurrak nauka engainatua maiz”.

Nik erantzun: “Laztana, nire maitagarri!

Ni ere engainatu nau. Zurekin hilko naiz”.

Azken topaketaren kantua duzu hau.

Behatu nuen etxe argirik gabea

Etzangelan kandelak besterik ez dirau,

bere su-lama horail axolagabeaz.