ALDERRAIA

Hondamendia edozein troka baino ilun eta sakonagoa da,

Edozein gizonen gainera eror daiteke

Udaberrian, egun desioz loreak sortzen,

Ansa limurtzen, elur zuria malkorretan behera,

Etxea utzi beharrean litzateke,

Ez da andere magalean sosega dezakeen hodei lezko esku leunik;

Eta gizon hori aintzina doa

Zaindariez harantzago, baso-oihanetan zehar,

Arrotz arrotzentzat, lehorgeko itsasoaz,

Arrainentzako etxeez, ur itogarriaz gaindi,

Edo berba bezain bakarrik eremuan barna,

Latsetan zehar

Txori harri-liluratzailea, txori urduria.

Burua erori zaio, unatua arratsean,

Eta amets du etxea,

Leiho barnetiko agurrak, ongietorri pankarta,

Maindire bakarraren azpian emaztearen musua;

Esnatzean ordea, ikusi du

Txori saldo ezezaguna, atetik gizon arrotzen ahotsak

Beste amodio bati ekinez.

Salbatu harrapaketa herratsutik

Tigrearen bapateko jauzitik edozein izkinatan;

Babestu bere etxea,

Bere etxe antsiatua erortzear dagoena,

Tximistatik babestu,

Izpil gisa hedatzen den galzoritik;

Zenbaki anabasa zehatz bilakatuz,

Ekarri bozkarioa, ekarri bere itzulera-eguna,

Zoriontsu datorren goizalbarekin, argi-urratzearekin.