Poesia kaiera
Poesia kaiera
Sophia de Mello
itzulpena: Iñigo Roque
2015, poesia
64 orrialde
978-84-92468-67-6
Sophia de Mello
1919-2004
 
 

 

Delphika IV

 

Itsasoaren orlatik

Non dena ukigabe hasi baitzen ene lehenbiziko egunean

Itsasoaren orlatik

Non kaioen aztarna hirukiak ikusi bainituen hareatzan

Zeru argiz itsutuak edan bitartean haien hegadaren angelua

Non maskorren kolore pisu eta forma halabeharrezkoak maitatu bainituen

Non olatuen arkitektura etengabe porrokatzen ikusi

Eta begi-zabalik uren gardenean igeri egin bainuen

Anemona haitza kurkuilua marmoka ezagutzeko

Gatzean eta harrian ardatz zuzena zimendatzeko

Eraikuntza posiblearena

 

Basoen itzalpetik

Non lehenbiziko gauaren izua eta izen-gabezia zertu baitziren

Eta non kontzientzia ugarien durundi eta dantza onartu bainuen nire baitan

 

Basoaren itzalpetik itsasoaren orlatik

 

Oinez abiatu nintzen Delphosera

Sinetsirik mundua sakratua zela

Eta erdigune bat zeukala

Bi arranok seinalatua hegada geldi eta astun baten brontzean

 

Haatik jauregira iritsi nintzelarik hura sakabanaturik eta deseginik zetzan

Arranoak itzalperik antzinakoenean gordeak ziren

Sibilaren ahoan mihia korapilatua zen

Nik lehenbizi entzundako ura jadanik ez zen aditzen.

 

Antinoo bakarra izan zen erakusten bere gorputz txunditua

Bere eguarte gauekoa

 

Delphos, 1970eko maiatza

 

Delphica IV

Desde a orla do mar / Onde tudo começou intacto no primeiro dia de mim / Desde a orla do mar / Onde vi na areia as pegadas triangulares das gaivotas / Enquanto o céu cego de luz bebia o ângulo do seu voo / Onde amei com êxtase a cor o peso e a forma necessária das conchas / Onde vi desabar ininterruptamente a arquitectura das ondas / E nadei de olhos abertos na transparência das águas / Para reconhecer a anémona a rocha o búzio a medusa / Para fundar no sal e na pedra o eixo recto / Da construção possível // Desde a sombra do bosque / Onde se ergueu o espanto e o não-nome da primeira noite / E onde aceitei em meu ser o eco e a dança da consciência múltipla // Desde a sombra do bosque desde a orla do mar // Caminhei para Delphos / Porque acreditei que o mundo era sagrado / E tinha um centro / Que duas águias definem no bronze de um voo imóvel e pesado / Porém quando cheguei o palácio jazia disperso e destruído / As águias tinham-se ocultado no lugar da sombra mais antiga / A língua torceu-se na boca da Sibila / A água que primeiro eu escutei já não se ouvia. // Só Antinoos mostrou seu corpo assombrado / Seu nocturno meio-dia