Euridizeren sonetoa
Euridize galdurik eta itsasoaren
Usain eta ahotsetan Orpheoren bila:
Zeru-lurrak hartzen dituen absentzia,
Mundu osoa isiltasunez duena estaltzen.
Halaxe behe-lainoko goizak nituen edan
Eta bizirik egoteari eta ni izateari utzita
Bilatzen nuen enea zen aurpegia,
Ene aurpegi zinezkoa sekretuan.
Haatik ezin zu kausitu nola itsasoetan hala
Ispilukerietan. Bakarrik zen ageri
Paisaiaren aurpegi leun eta birjinala.
Eta garden bilakatu nintzen poliki
Zure irudira jaiotako hilotz bat bezala
Munduan galdua elkor eta antzuki.
Soneto de Eurydice
Eurydice perdida que no cheiro / E nas vozes do mar procura Orpheu: / Ausência que povoa terra e céu / E cobre de silêncio o mundo inteiro. // Assim bebi manhãs de nevoeiro / E deixei de estar viva e de ser eu / Em procura de um rosto que era o meu / O meu rosto secreto e verdadeiro. // Porém nem nas marés nem na miragem / Eu te encontrei. Erguia-se somente / O rosto liso e puro da paisagem. // E devagar tomei-me transparente / Como morta nascida à tua imagem / E no mundo perdida esterilmente.