Poesia kaiera
Ispiluak
Ispiluek egun osoan dute izekirik distira
Sekula ez dira opakuak
Eta ilunaren betazalaren azpian ere
Haien betsein leuna ñir-ñir eta erne dago
Katuaren betseinak bezala
Islatu egiten gaituzte. Inoiz ez apaintzen
Halere, arrats beranduko ilunpean bakarrik
Gelditasuna isiltasunaren gunean ezartzen denean
Orduan ispiluen doinuan agertzen da
Bizi zaituzten eta itzaltzen gaituen argia:
Su hotz eta beirakara baten barruari
Erauzitako argia
Os espelhos
Os espelhos acendem o seu brilho todo o dia / Nunca são baços / E mesmo sob a pálpebra da treva / Sua lisa pupila cintila e fita / Como a pupila do gato / Eles nos reflectem. Nunca nos decoram // Porém é só na penumbra da hora tardia / Quando a imobilidade se instaura no centro do silêncio / Que à tona dos espelhos aflora / A luz que os' habita e nos apaga: / Luz arrancada / Ao interior de um fogo frio e vítreo