Abiatzea
I
Zure hatzen arteko lore single bat bezala
Bada dantza azkengabe baten harmonia,
Eta ezin esanezko isiltasun bat duzu, lorategia
Ilargiteek eta sekretuek hartu balute bezalakoa.
II
Zure eskuetan mundua zenekarren enea,
Enetzat zure gustuetatik iragazten ziren
Izar infinituak, itsaso hondorik gabea,
Eta zure begietan mitoak ziren sortzen.
Urrutiko lorategiak ezagutu nituen zugan
Eta esan zenizkidan haitzarteen kontuak
Eta elkarrekin zulatu genituen sekretuak
Ahotsetan isiluneetan liparretan han.
III
Zure begiak aintzira dira eta iturri,
Eta zure izate osoan bada
Ametseta larri, garden eta triste bat
Paisaia batena, dena mendi eta pinudi.
Zure ahotsean hitzak gaueko dira
Eta gauza larri, handi, muker guztiak
Zure antzekoak.
Partida
I
Como uma flor incerta entre os teus dedos / Há harmonia de um bailar sem fim, / E tens o silêncio indizível dum jardim / Invadido de luar e de segredos.
II
Nas tuas mãos trazias o meu mundo. / Para mim dos teus gestos escorriam / Estrelas infinitas, mar sem fundo / E nos teus olhos os mitos principiam.
/ Em ti eu conheci jardins distantes / E disseste-me a vida dos rochedos / E juntos penetrámos nos segredos / Das vozes dos silêncios dos instantes.
III
Os teus olhos são lagos e são fontes, / E em todo o teu ser existe / O sonho grave, nítido e triste / De uma paisagem de pinhais e montes. // Na tua voz as palavras são noctumas / E todas as coisas graves, grandes, taciturnas / A ti são semelhantes.