Poesia kaiera
Hiria
Hiria, kaleetako marmar eta joan-etorri urduriak,
Oi bizitza zikin, mehatxari, xahutua alferrik,
Jakitea badirela itsasoa eta hondartza biluziak,
Izenik gabeko mendiak eta desirarik
Zabalena baino ordoki zabalagoak nonbaiten,
Eta ni zure barruan nago itxirik, eta soilik dakuskit
Murruak eta hormak, eta ez dakuskit
Ez itsasoaren goraldiak, ez ilargien betealdiak.
Jakitea zeuregan hartu duzula ene bizia
Eta narras darabilzula hormen itzaletan
Ene arima behiala eskainia
Olatu zuriei eta baso berdeei.
Cidade
Cidade, rumor e vaivém sem paz das ruas, / Ó vida suja, hostil, inutilmente gasta, / Saber que existe o mar e as praias nuas, / Montanhas sem nome e planícies mais vastas / Que o mais vasto desejo, / E eu estou em ti fechada e apenas vejo / Os muros e as paredes, e não vejo / Nem o crescer do mar, nem o mudar das luas. // Saber que tomas em ti a minha vida / E que arrastas pela sombra das paredes / A minha alma que fora prometida / Às ondas brancas e às florestas verdes.