EGUNKARI PROGRE BAT

        Orain ez baitago horrelakorik, garbi aitortu behar dira iraganean zinez eginiko jazarrak. Esate baterako, gaztelania inoiz inori inposatu ez zaiola esatea ez da euskarari eginiko agresioa. Horrelakotzat hartzea demagogia izanen litzateke.

        Garaiz kanpo esana zen, horixe makur bakarra. Esan zuena, funtsean, ez zegoen lekuz kanpo.

        Bihar, noizbait, hemendik berrogei urtera menturaz, iraganeko desmasietan zerrendatuko dituzte egungo erratu puntualak biharko (zinezko) demokratek.

        Historia idazteko, hain zuzen, perspektiba behar da.

        Europako kazeta aurrerazaleen artean omen den El País-ek hauteskunde autonomikoetara urritu du Espainiako erregeak Cervantesen Hizkuntzari buruz esandakoa. Amerikako zibilizazioak nola ziren suntsitu gaztelania mailu, berbarako, ez du ardura.

        Etxe barrukoa zaie orain konkistatu beharra.

        Beregana ote zezakeen inork «Cervantesen Hizkuntza» 1492an? Cervantes ez zen inor 1492an. Oker ez bagaude, jaio gabea zen. Mendeak joan ziren La lengua de Cervantes asmatu arte. Eta, bestalde, nolatan ez ote zuen munduak beretu A lingua de Camoens, antzinako Grezian sortua iduri obra hori, Os Lusiadas, lehenagokoa izaki El Quijote baino? Edo are zaharragoak eta ederrean bionak beste ziren Gargantua eta Pantagruelen ibili zoragarriak kontatzen zituen La langue de Rabelais? Edo berrehun eta gehiago urte lehenago Divina Commedia izugarria eman zuen La lingua di Dante? Nolatan? Zergatik? Posible ote?

        Erantzun kiratsak, bai.