Espainiar bati inoiz bururatuko ez litzaiokeen esaldi bat idatzi zion Gombrowicz-ek Czeslaw Milosz-i gutun batean: «Hemendik ehun urtera, artean gure hizkuntza existitzen bada...». Hizkuntza agoniatsu batean ari naiz. Horrek idazle agoniatsu bihurtzen nau? Euskal idazle batzuk baino gutxiago, beste batzuk baino gehiago, norberak bere neurrira diseinatzen ditu-eta paranoia linguistikoen dibanetik libratzeko estrategiak. Baina paranoietatik urrutien dagoen euskal idazlea ere neurriz kanpo kezkatzen du euskararen kolesterol-tasak. Eta kazetariek beti-beti galdetuko diote baita euskal idazle ustez kosmopolitenari ere (eta, beharbada, kosmopolitenari gehiago):

        —Zuk zergatik idazten duzu euskaraz?

        Hizkuntza hegemoniko batetik soilik begiratzen duen eta bere hizkuntza zurea baino duinagoa dela uste duen errespetugabe baten galdera da.