ERAKARTZEKO INDARRA

        Eskolan «atzerriko hizkuntzak» multzoan biltzen direnak ez dira, ezta hurrik eman ere, atzerrikoak. Transbertsalak dira, mugaz gaindikoak, baina hizkuntza dominatzaileak dira oroz gain. Munduko hizkuntzak buruz beherako piramide batean kokatuko bagenitu hedaduraz eta hiztunez, neke handirik gabe ikusiko genuke Europa mendebaldeko eskolan «atzerriko hizkuntzak» esaten diren horiek goialdean daudela beti: ingelesa, frantsesa, gaztelania, portugesa.

        Ez dira inon «atzerriko hizkuntzak», ez hori bakarrik behintzat, horrelako terminologiaren erabiltzaileak, menturaz, ikusi nahi ez balu ere: hedadurako hizkuntzak dira, eta hedadura prozesu kolonial, neokolonial eta inperialistei zor diete. Har dezagun francophonie izeneko fenomeno publizitario-linguistiko-politikoa, ikus dezagun frankofonoen kokapena Afrikan. Bertako hizkuntzen eta frantsesaren artean, menpekotasunezko harremanak egon dira eta daude edonon.

        Ingelesez frantsesez gaztelaniaz portugesez egiten den bazterretan, hizkuntza baino lehen, armada bana egon da. Inperioa erretiratzen denean, bertan uzten du bere hizkuntza, okupatzaile ikusezin, gas alienatzaile. Iragaiten dira urteak iragaiten dira mendeak, eta munduan bortxaz ezarri hizkuntza baliatzen du metropoliak inperialismo berrirako.

        Del Valle eta Gabriel-Stheeman hizkuntzalarien hitzetan, Telefonica Media enpresak Cervantes Institutuari 2000 urtean eman zizkion 500 milioi pezetak gaztelania Interneten promozionatzeko erabili ziren, Telefonica Mediak legezkotzat saldu ahal izan zezan Latinoamerikan egiten ari zen politika neokoloniala.