MARTIN MANN-EK
BERLINEN
( e )
Esanen duzue,
zer egiten zuen alemaniar batek
Euskal Herria deitu leku batean,
han 42. urte inguruan?
Horroretik desertatu.
Ez zen leku egokiena, badakit,
baina Hitlerrek lortu ez zuena
ez zuen Francok lortuko.
Irrati aparailuak konpontzen nituen,
herriz herri, etxez etxe.
Gaztea nintzen eta
larrua salbatu izanak
bizitzara amildu ninduen.
Ez dago arriskua bezalakorik
pasioaren ziztada xaxatzeko.
Ederra zen
eta nik loreak eramaten nizkion
promesa gazteekin batera. Atertzean
uhalde ertzetik ibiltzen ginen
ihesi zihoazen hodeiei begira.
Gerra amaitu egin zen
eta ni Berlinera itzuli,
orduan bete uste nituen promesekin.
Posgerra latza izan zen,
oso latza.
Berlinek oinezkoen hilerria zirudien,
karriketan zebilen jendea,
deslai, ogi bila
eta errua jaten.
Agian, oraindik, bizirik dagoke;
eta nork daki,
gauaren mozorropean
senarraren ondoan etzanik,
ni nauka gogoan
oinazturak, une ilaun batez,
iraganeko gela itxi bat argitzean. © Juanjo Olasagarre