TELEFONOZ DEITZEN DIODAN JENDEA
       —POEMA VINTAGE BAT—

 

 

Badago garai batean asko maitatu eta orain

urtebetetze egunean soilik deitzen diozun jendea.

Lan kontuak haizatu eta mesede eske

deitzen diozuna. Fakultateko inozoren bat,

zure frakasoaren tenperatura berritzeko

hots egiten dizuna: “Ni ez, baina bera… inoiz ez”.

Badago emazteak utzi zaituenean soilik

deitzen diozun jendea

(senarrak utzi duenean soilik

deitzen dizuna, bestalde).

Badago gertuago balego

hainbeste deituko ez zeniokeenik.

Badago kontu hartzeko deitzen diozun jendea,

kargu hartzeko hots egiten dizuna.

Badago lau urtean behin deitu arren,

masailez masail

eta arimaz arima izpiritua epeldu

eta zurekin dagoela

sentiarazten dizun jendea.

Badaude basamortuko ispilukeria deiak,

komertzial zapuztuak,

“Le interesaría si…, le ha tocado un…”.

Badago jendea, “deituko diat nik berehala”,

beti norbait garrantzitsuagoa duena beste adarrean

—eta gero ez du deitzen—.

Badago jendea,

hari whisky bat ez ordaintzeagatik deitu,

eta azkenean deia

tragoa baino garestiago ordainarazten dizuna.

Badago deitu ezin diozun jendea,

haserre dagoelako zurekin,

edo kartzelan, edo zutaz ahaztuta,

edo hilik; faena bat.

Badago zurekin hitz egiten duen bitartean

sudurzuloa haztatzen duela

gehiegi nabaritzen zaionik.

Badago jendea sekula telefonorik hartu ez

baina beti hor dagoena txirrin-hotsak zenbatzen

gela ilunean —edo, xanpain kopa eskuan,

mahats ale bana irensten hots bakoitzeko—.

Badago jendea ez dizuna deitzen,

badakielako beste norbaitek hartuko duela agian;

badago jendea geratzeko deitzen dizuna

eta badago bere geratzeko modua

telefonoz mintzatzea bera dena.

Badago hilaren hamahiruan deitzen dizuna beti,

malenkonia esoteriko apur batez, beharbada.

Dakizuna berresteko deitzen diozuna.

Kontra egin diezazun deitzen diozuna.

Edo markatzen hasi eta

bere telefonoaren azken zenbakia

jada inoiz gogoan ez duzuna.

 

Eta gero dago, zu bezala,

oso bakanetan deitzen diodan jendea:

adibidez, su-eten bat eman, edo apurtu,

edota elurra ari duenean kanpoan,

esateko: “Eta orain zer?”,

edo, “Elurra ari din hor ere?”,

eta zuk: “Bai, ari dik”.