ZATOZ ELUR

 

 

Zatoz elur, esnezko polen, zure gehiegizko izartxo

                                                                    dardartiekin

ezinbestekoa ez den guztia ezabatzera;

hutsune ospelean hitz esanguratsuenak soilik idatz

                                                                          eta eseki

ditzagun, zatoz lerroarte bikoitzarekin

paisaiari arnasa ematera;

zatoz lurra gatzatu ahala gozatzen duen ispilukeria;

bai mundu ederra baldin malutak

banan-banan ereitea bagenu ogibide!

Zatoz hirutasun,

zatoz bedeinkatua zure sabeleko fruitua elur;

zatoz, ez dira benetakoak batere zu gabe

kanpandorreko kanpai beltza eta odolaren gorria;

zatoz hodeien erraustegira,

zatoz ikas dezagun

txorien begiek

                      arkupeetan babestuta

                                                        betilerik baduten;

zatoz aterik jo gabe ongietorria den gonbidatu,

zatoz —zure eskrima zoroa da dotoreena

                                        gure masailetan—;

azalean zabaldu zaizkigun so guztien

kontaktu lente errekan bustia,

zatoz, hain zara gu, elur,

burko bat behar dugu

                                   zure luma ttipiena.

Zatoz “lurra zarete eta zauria” gogoraraztera:

aitzakia premiarik ez zurekin mendiko botak

                                                        ganbaratik jaisteko,

lau hazbeteko sakonera oinez goldatzea denez

 

                                                   argi eta garbi

                                              transzendentziarako

                                                          bide

                                                       bakarra.

 

Zatoz, haurrak bala-gizon-emakume

bilakatzeko irrikaz daude,

zatoz heriotzaren samurai papurtua,

zatoz finko zirudiena dantzaren ziztadaz irabiatzera;

kamikaze barreiatuen poza nola zu gabe uler, elur,

ziutateko hauts errementaria bekaitz denez

zure zuri iheskorraren…

Zatoz,

guri entregatzen zatzaizkigun ura

                                izanagatik

                                                zuretzat

                                                             akabuko errauts;

gure begietara urtzea dena izan arren zeuretzat

                                                                        odoluste,

zatoz elur,

zu malkotu artekoa da bizitzaren neurria;

zatoz, malutarik zehatzena

behar dugu

jostorratzaren burua

zeharkatzeko.