BAINA ZE TXORI

Txori gintezke,

baina ze txori, bada? Ze hegazti?

Arrano, mika, sorbeltz, enara?

Baxutik doa eta orbita herrena

da gure hegada.

Inon izatekotan haien antz postura,

akaso, moko ñimiñoz makur errekak edan guran?

Txitoei jaten eman, galderak pausa,

erakuts eta seinala arriskuak: Hau, Hori, Hura…

Gure lana hor bukatu da.

Hileta batean, bart:

mikatza zen garagardoaren aparra

eta, tenplutik at, eliza ondoko tabernan

edaten geratu naiz, bizitzari atxikia atzaparra,

loro zahar bat bere kakoan bezala.

Urrun usteko irlara heldu gabe,

lokatz gertuko zirrara.

Urreari errefus baina,

nahimenez zilarra.

Irismenez labur, borondatez nomada,

asfaltoan ahul, zeruan saldo beharra:

luma busti, hegaldi kamuts,

ttipiago bihurtzeko era da iparra.

Arrazoia emateko nire modua? Dardara.

Prest nago onartzeko eta agian hala da:

txori bagintezke, txori gara.