Poesia kaiera
Robert Jorat
Robert gaur goizean
bota beltzak ziratu ditut
eraz eta txukun joateko
zure adiora
Ttikia zen zure hilkutxa
eta zure bilobetako batek
isiotu du kandela bana
lau kantoietan
Zeuk irakatsi zenidan
sega pika-mailuarekin
zorrozteko
jakinduria galzorian dena
Zure hilobiaren ondoan
ikusi zaitut erpuruko azkazalarekin
sorbatza egiaztatzen
aluminio-papera bezain mehea bera
Urteekin batera
makaldu egin zinen
eta neuk pikatzen nuen
altzairua urtetik urtera
mehetzeko
Halere ondoren
hartu egiten zenuen xafla
eta mailu ttar batekin
zuzentzen nire hutsak
Datorren urteko ekainean
bakarrik zorroztu beharko dut sega
eta Robert zure omenez saiatuko naiz
nire samina baino zorrotzago uzten
Robert Jorat
This morning Robert / I polished my black boots / to be correct and neat / for your adieu // Your coffin was small / and one of your granddaughters / lit the candles / for its four corners // You taught me / the dying art / of sharpening a scythe / with a hammer // At your grave side / I see your thumb nail / testing the blade / thin as foil // With the years you grew frailer / and I tapped / to draw the steel / each year thinner // Yet afterwards / you always took the blade / and with a short hammer / corrected my ineptitudes // Next June / I must sharpen the scythe alone / and for you I will try Robert / to make it sharper than my grief