Hainbeste argizagi, guri

eskainita. Zuri

begiratu nizunean —noiz?—

kanpoan nengoen

beste mundu batzuetan.

Oi bide hauek, galaktikoak,

Oi ordu hau, gauez

astuntzen duena

gure izenen zama. Ez da,

badakit, egia

gu bizi ginenik, itsu

zihoan arnasa besterik ez

han eta han-ez artean eta aldika

gure begiek burrunba egin zuten kometen antzera

ahitutako gauzetarantz, amildegietan,

eta erre ziren tokian,

titiburuez bikain, denbora zegoen

eta haren gainean hazten zen eta murrizten

eta urruntzen

izan den edo zen edo izanen dena —,

badakit,

badakit eta badakizu, bagenekien,

ez genekien, jadanik han geunden eta ez geunden han

eta aldika, hutsunea baizik ez genuenean gure artean, aurkitu genuen

elkarrenganako bidea.