Poesia kaiera
Poesia kaiera
Sophia de Mello
itzulpena: Iñigo Roque
2015, poesia
64 orrialde
978-84-92468-67-6
Sophia de Mello
1919-2004
 
 

 

 

Hilak sendi ditut bioleten hotzean

Eta ilargian dagoen hutsune handi horretan.

 

Lurra mamu bat da halabeharrez,

Heriotza guztia troxatzen duena.

 

Badakit isilaren ertzean ari naizela kantuz,

Badakit erroitzaren inguruan dantzatzen naizela,

Eta ez edukitzearen inguruan eduki daukadala.

 

Badakit hil mutuen ingurutik igarotzen naizela,

Eta badakit neurekin daramadala nire heriotza.

 

Haatik, nire izatea galdu dut hainbeste izakitan,

Hainbestetan hil naiz nire bizitzan,

Hainbestetan eman diet musu nire mamuei,

Hainbestetan ez dut nire eginen berri izan,

Non hiltzea erraza izango baita,

Etxe barnetik kalera ateratzea bezain.

 

Sinto os mortos no frio das violetas / E nesse grande vago que há na lua. // A terra fatalmente é um fantasma, / Ela que toda a morte em si embala. // Sei que canto à beira de um silêncio, / Sei que bailo em redor da suspensão, / E possuo em redor da impossessão. // Sei que passo em redor dos mortos mudos / E sei que trago em mim a minha morte. // Mas perdi o meu ser em tantos seres, / Tantas vezes morri a minha vida, / Tantas vezes beijei os meus fantasmas, / Tantas vezes não soube dos meus actos, / Que a morte será simples como ir / Do interior da casa para a rua.