Poesia kaiera
Poesia kaiera
Miguel Hernandez
itzulpena: Josu Landa
2014, poesia
64 orrialde
978-84-92468-62-1
Miguel Hernandez
1910-1942
 
 

 

 

Zureak gabe, nire begiak ez begi,

bi inurri metatze bakarti besterik;

nire eskuak dira, zureak gaberik,

azpiratu ezin diren sasitza sorta bi.

 

Zure gorririk gabe ezpain gabea ni,

kanpandorre gozoez naukate beterik,

zu gabe ez da baino gurutze-biderik,

nardo artatu eta mihilu kiskali.

 

Zure doinurik gabe non dut belarria?

Zure izarrik gabe galdu dut norantza.

Zurekin egon gabe mehetu zait boza.

 

Zure haize usainak naiz maiz jazarria,

zure hatzen irudi galduaren antza,

zugan hasia, maite, nigan dadin osa.

 

Mis ojos, sin tus ojos, no son ojos, / que son dos hormigueros solitarios, / y son mis manos sin las tuyas varios / intratables espinos a manojos.. // No me encuentro los labios sin tus rojos, / que me llenan de dulces campanarios, / sin ti mis pensamientos son calvarios / criando nardos y agostando hinojos. // No sé qué es de mi oreja sin tu acento, / ni hacia qué polo yerro sin tu estrella, / y mi voz sin tu trato se afemina. // Los olores persigo de tu viento / y la olvidada imagen de tu huella, / que en ti principia, amor, y en mí termina.