ZIRIMIRI

Ezinari eta inpotentziari

eskuburdinez lotuta,

mendekuzko ur sakonetan

pixkanaka hondoratzen doan

aingura astuna da gurea.

Besterik bilakatzen ari gara

ustekabean eta ezinbestean,

irakiten genituen desirak

ezerezean lurrundu ahala.

Ur azalean kulunkan

geratu zaizkigu ametsak, maitea,

eta zirimiri triste batek

laztantzen ditu nostalgiaz.