erdi esna entzuten dut

leiho ostetik nola karraskatzen duen elurrak

urrats bakoitzarekin

umeen ahots ahulak, barreak

txintxarrien txilin-hotsa

ez ote naiz neu izango

eskolarantz bizkorregi doana?

gelditu egin naiz, aitona-amonen

baratzeari so —ze isiltasuna

eguzkia, antzigarra, elurra dirdirka ari da

harribitxia legez

kea mukuru

burutik gora doa

antzigarra leporaino heltzen da

hotzak hatsa mozten du

barealdia bihotzean

izan dadila zuretzat

baratze irreal honen ondoan mugiezin

antzigarrez estalitako

iruditxo ilun hau

ahokada bat haize fresko bezala

aringarri

nigan zerbaitek

bidea ezagutzen du

ume bat bezain sinesbera

gidatzen nau, txirula baten soinua

entzuten dut, ezer

ez da izango

hona hemen zabalik

logela debekatuko atea

urrats bat, beste bat, bat gehiago

hustasuna baino ez

altxor bat aurkitu uste zenuen, umel eta ilun,

urrez eta harribitxiz, eskuz idatzitako liburuz,

musketaz, anbrosiaz, olio lurrunduz, mirraz,

belus biribilkiz, zetaz, brokatuz, Kaxmirko artilez,

piperbeltz, iltze eta kanelaz, azafrai

puruz, intxaur muskatu eta hamaika

estatua zoragarri inoiz ikusigabez

betea

erdigunea da

hainbestetan amestutako labirintoarena

marketeriaz apaindutako egongelako lurrarena

nondik txikimila egindako ispilu baten zatiak batzen ditudan

bat-batean, zenbat argi!