sartu zinen

barrez, txikia,

udako egun batean, orain urteak

nire bizitzan

eta han geratu zinen geldi

arnasa hartu gabe, begiak

mugagabeki zabalik,

zakua bezala begiratzen diozu

panpinari: burua lehendabizi,

bi besoak, gerria, hankak, kaixo esaten dizu

zuretzat

josi dut

bularraren kontra estutzen duzu

isiltasunean, ezohiko argi

distiratsu batek inguratzen zaitu

oi, mirarizko umea

ez zara inoiz izango nirea!