begiak jaisten dituzu lotsaturik

eta ez dakizu besoak non jarri

makilatxoak bezala luzeegiak argalegiak,

bularra ile-korda lodi, tolestura eta pleguen azpian ezkutatzen duzu

burua,

ezki zahar hanpatuen

etorbidean

altzoa, lore horiz

beterik, ze xarma duten

horma hauek

uda aspaldi desagertu honetan:

zain-belar bizi mugagabe bat bezala

hazten doan arima

sukartuarentzat

zelako pozarekin kenduko nukeen

babes-etxeko uniforme ahitua

deabru azalez, iztupaz,

txiroentzat gordetako oihalik gogorrenaz egina

ezin konta ahala neskatok jantzia

nik oinordetzan hartu aurretik

txiki geratu zait soineko marguldu hura

aire itogarriz eta sukaldeko keaz,

eskuak jaten dizkizun lixibaz blaitua, ukondoetan adabakitua,

hautsi ezina

bere atzaparretatik askatzen ez zaituen babes-etxea bezala

azala desjosten dizuna

gorde eginen dut

kutxaren azpialde ilunenean

ezkutuan irakurritako

liburu zaharren azpian

ganbara ilun itogarrian

estalki pisutsuaren azpian ehortziko dut

burdineriaz