Nemunas ibaiaren ertzetik oinez zebilen

negu neurrigabeki luzea amaitu ostean

eguzkiak itsututa

desizoztearekin batera agertutako euliaren moduan

eskuetan azkura

oraindik loratu gabeko asunak

osasuna bueltatzen duen udaberri-infusio baterako

biltzen ditudan bitartean

ze freskura, ze atsegina

asunen lurrina, burua argitzen du

kuku ikusezina

zoroki kukuka

aurten lehendabizikoz entzuten dut

bitartean, bera,

hego higatuekin, arropa

zarpail guztiz gastatuarekin,

nire aingeru guardakoa, leiala,

ibaiaren ondoan kukubilko begira dago

geldiro dator ura

arrea

zikina

kutsatua

oi, ibaien aita, Nemunas!