kontuz egiten dut putz, eta uhertu egiten da

hondoa, ihintzez betetzen da

zure azalera argia, oi, arimaren

ispilu mirarizkoa

zure zirrikiturik ilunenetan

aurkitzen da logela hura —badakit—

non debekatua dudan sartzea, ia ahaztua

giltzez itxia agian?

zer bilatzen dut hainbeste ahaleginekin? zergatik

ematen ditut hainbat buelta zure ametsen labirintotik

inoiz aurkitu ezinik

babes seguru bat, benetako etxe bat, logela debekatua?

bat-batean, esku ahurrak umeldu zaizkit, hemen izango ote da?

beldurra diot atalasea zeharkatzeari

urrez brodatutako belusezko gortina zabaltzeari

non eszena berdina, berdina, beti berdina

errepikatzen den

ulertezin, beldurgarri, dagoeneko ahaztua, urruneko

haurtzaroari dagokiona

ez, ezin dut

ez dut nahi

logela debekatua,

eskuetatik kendutako kutxatxoa

aurkituko ote dut egunen batean

zer dagoen bertan, ze altxor, ze sekretu,

ze amildegi?

oi, nire arimako ispilu iluna!