Emakume iraultzaile zahar baten logela

oi, festetako txirotasuna, festetako tristura

argituta daude

leihoak

kale ia hutsean, bustita

haizeak amorruz astindutako

banderak,

hosto karraskariak

oinpean

atea zabaltzen dit; aurrera,

gaur du

urtebetetzea

korridore luze batetik narama

argi bizi batez

argitutako iraganaren

urrutiko ikuspunturantz

emakume zaharra

zutik dago (adabakiz josiak

bere jertsearen ukondoak)

pianoak

egongela erdia betetzen du

aitaren eta amaren argazkiek, Vilniuseko

intelligentsia zaharraren

eskuizkribu ugariek

paretaren kontra

bizikleta bat: oraindik

paseora ateratzen bada, udetan

Nerisko ur ertzetik

izen maitatuak

bizitza bilakatzen dira

bere ezpainetan—katramilatuak,

zorigaiztoki nahaspilatuak

(eserita ikusten dut emakumea

 bakarrik, logela hutsean,

eskuan daukan kandela itzaltzen du haizeak)